خدایا ما رو شرمنده شهیدان نمیران

سلام خدا برشهیدان

سلام خدا بر شهیدان مظلوم مدافع حرم

سلام خدا بر شهیدان مدافع حرم

سلام خدا بر شهیدان مدافع حرم

سلام بر مادر شهیدان

سلام خدا بر شهیدان ...

سلام خدا بر شهیدان

سلام خدا بر مادران شهدا...

سلام بر مادران شهدا ...

محمدمصطفی‌پور اهل بابل بود اما امروز از اهالی آسمان است. تمام فرصتِ کوتاهش را در دنیا آن گونه صرف کرد که در نهایت ، این عاقبت نصیبش شد:

یك شب محمد همین‌طور كه دراز كشیده بود نگاهش را به بالا دوخت و با صدایی ملایم گفت «رضا! دوست دارم موقع شهادت، تیر درست بخورد به قلبم. همین‌جایی كه این شعر را نوشته‌ام.«

كنجكاو شدم، سرم را بالا گرفتم. در تاریك روشن سنگر به پیراهنش نگاه كردم، روی سینه‌اش این بیت نوشته بود:

   آن قدر غمت به جان پذیریم حسین       تا قبر تو را بغل بگیریم حسین

چند روز بعد از عملیات والفجر 8، وقتی به مقر برگشتم، رفتم سراغ بچه‌های امدادگر، دلم برای محمد شور می‌زد. شب عملیات از هم جدا شده بودیم و از او بی خبر بودم. پرسیدم آیا كسی بسیجی ای به اسم محمدمصطفی‌پور  را دیده‌ یا نه؟ برای توضیح بیشتر گفتم روی سینه‌اش هم یك بیت شعر نوشته بود. تا این را گفتم یكی جواب داد «آهان دیدمش برادر! او شهید شده....»

دوباره پرسیدم شهادت او چطور بود؟

امدادگر گفت «ترکش خورد روی همان بیتی كه بر سینه‌اش نوشته بود.»

                                                     روحمان با یادشان شاد

نهایت و اوج محبت...

 فانی شدن در راه معشوق است

 و من فانی فی الله هستم...

                           (فرازی از وصیت نامه ی شهید)

بعد از شهادت محمد تا چند روز در اردوگاه فقط نوارهای

مداحی و مناجات‌های محمد را پخش می‌کردند.

بیشتر مناجات‌ها و مداحی‌های محمد در مورد امام زمان

بود. خیلی ناراحت بودم؛ تا اینکه یک شب محمد را درخواب

دیدم،خوشحال بود و بانشاط لباس فرم سپاه برتنش بود.

چهره‌اش خیلی نورانی‌تر شده بود؛ یاد مداحی‌ های او افتادم

پرسیدم :محمد، این همه در دنیا از آقا خواندی، توانستی او را ببینی؟

محمد در حالی که می‌خندید گفت : "من حتی آقا امام زمان را در آغوش گرفتم."

بعد از چند وقت آمده بود خانه .

مثل پروانه دورش می گشتم.

شام که خوردیم ،خودم  رختخوابش را انداختم .

خیلی خسته بود .

صبح که آمدم بیدارش کنم،دیدم رختخواب جمع شده گوشه اتاق است،خودش هم خوابیده .

بیدار که شد ، ازش پرسیدم «پس چرا این جوری خوابیدی؟ رختخوابت رو چرا جمع کردی؟

گفت دلم نیومد توش بخوابم . بچه ها اون جا روی زمین می خوابن.»

کم حرف می زد.

سه تا پسرش شهید شده بودند.

ازش پرسیدم «چند سالته ،مادر جان؟»

گفت :«هزار سال.» خندیدم .

گفت «شوخی نمی کنم. اندازه هزار سال بهم سخت گذشته .»

صداش می لرزید.

سلام بر پدران و مادران صبور شهدا

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سلام بر شهدای هشت سال دفاع مقدس

سلام خدا بر شهید دیالمه

سلام خدا بر شهید ابوالحسنی

سلام بر شهید محمد ابراهیم همت

بر پیکر بی سر شهیدان صلوات ...

سلام بر جانبازان شهید

سلام بر شهید زین الدین ...

وای بر ما ...

سلام بر شهدای مظلوم هسته ای

سلام بر شهید مظلوم محمد جواد تندگویان...

سلام بر فرزندان شهدای مفقود الاثر...

لا اله الا الله ...

سلام بر مردان خدا ...